Daarvoor was ik even op het sportcomplex geweest en de velden lagen er rustig, wit een maagdelijk bij. Zeker, een mooi gezicht maar eigenlijk hoort er gewoon gevoetbald te worden. Toen ik goed keek zag ik toch enige activiteit op het trainingsveld, enkele mannen van de selectie trotseerde de kou en waren druk met het snoeien van de bosschages langs het veld. Al is er geen voetbal, het “corveeën” kan natuurlijk gewoon doorgaan.
Zondagochtend wederom door een prachtig met morgenrood omlijst winterlandschap naar het werk gereden. In de loop van de dag hoorde ik dat de rayonhoofden ’s avonds bij elkaar zouden komen. Tegen de avond weer terug naar huis met wederom een lucht die “in brand”staat. Ik verheugde me op de avond, mijn kleinzoon komt slapen en…van Kooten en de Bie op de televisie, heerlijk een ouderwetse zondagavond, voor mij kan de avond niet meer stuk.
Als de voorspellingen uitkomen dan blijft het voorlopig winter, aanstaande zaterdag kan ik dan mijn eigen corvee doen op het sportcomplex want er is nog een hoop werk te doen.
Dit is de laatste column op deze site, als alles volgens plan verloopt dan gaat de nieuwe site deze week nog “de lucht” in.
Voor wie denkt; wie zijn van Kooten en de Bie, de volgende tekst is door de heren geschreven en is ook door Gerard Cox gezongen en al ben ik van 1955 het is voor mij heel herkenbaar:
1948
Buiten huilt de wind om 't huis
Maar de kachel staat te snorren op vier
Er hangt een lapje voor de brievenbus
En in de tochtigste kieren zit papier
Wij waren heel erg arm en niemand hield van ons
Maar we hadden thee en nog geen tv
Maar wel radio en lange vingers
We gingen nog in 't bad, haartjes nat
Nog even op, totdat vader zei: "Vooruit, naar bed"
Dan kregen we een kruik mee
Gezichten in 't behang
Maar niet echt van binnen bang
Toen was geluk heel gewoon
Buiten huilt de wind om 't huis
Maar binnen breidde moeder 'n warme sjaal
En het ganzenbord op tafel
stond er de volgende morgen nog helemaal
Ook gingen wij naar 't bos
Daar zijn we toen verdwaald
Van de weg geraakt, carrière gemaakt
Heel die pannenkoekensmaak vergeten
En Nederland herrees onder Drees
Fanny Blankers Koen die won vier maal goud in Londen
Als je jokte was dat zonde
De legpuzzel kwam klaar
In het derde vredesjaar
Toen was geluk heel gewoon
Die schooltas bleek het eerste teken
Dat de zaak al was bekeken
Voor zover je zonder plichtsbesef
Je leven leed, je leven leed
Toen was geluk heel gewoon
Buiten huilt de wind om 't huis
Maar binnen stond de kolenkit paraat
En de stoep waarop geknikkerd werd
Was het allerbelangrijkste stukje straat
En Nederland was groot en niemand ging nog dood
En gezelligheid kende nauwelijks tijd
Bij waxinelichtjes van Verkade
We gingen nog in 't bad, haartjes nat
Nog even op, totdat vader zei: "Vooruit, naar bed"
Dan kregen we een kruik mee
Gezichten in 't behang
Maar niet echt van binnen bang
Toen was geluk heel gewoon
