Ik vind weer de rust om te lezen. Om de krant weer wat uitgebreider door te spitten, een tijdschrift niet alleen doorbladeren maar artikelen die boeien uit te lezen en zelfs weer een paar bladzijde uit een boek en een gedicht uit een nieuw gedichtenboek te lezen. Lezen prikkelt me ook om weer te gaan schrijven. Was ik zelf druk met van alles en nog wat, ook bij Lekvogels werd er niet stil gezeten.

Het een en ander heb ik tijdens mijn Nieuwjaars toespraak benoemd. Te zijner tijd kan je dit in de Kopstoot terug lezen.
Nu ben ik waar ik wezen moet, de Kopstoot. Het is echt waar, hij gaat verdwijnen. Om allerlei redenen. Ervoor in plaats komt onder andere een mooie nieuwe website en voor degene die geen computer hebben of wel hebben maar er nooit achter zitten ( echt waar ze bestaan en als het voor mij niet noodzakelijk was zat ik ook niet vaak achter de computer) een nieuwsbrief.

Ik vind wel dat we op een waardige manier afscheid moeten nemen van de Kopstoot.
Met Maarten van den Hoven zijn we aan het kijken hoe we een mooie laatste Kopstoot kunnen maken. Van Maarten heb ik een paar jaargangen Kopstoten gekregen.
Vanmiddag zat ik lekker in het zonnetje in de serre te lezen. Warempel, ik vergat de tijd. Je leest een stukje geschiedenis van een vereniging die altijd in beweging is. Waar, door de tijd heen, veel dingen zijn veranderd maar waar je ook de bekende problemen tegenkomt. Ik zag veel foto’s van blije, vrolijke mensen. Door te lezen zie je dat Lekvogels voor sommige mensen een belangrijke plaats in hun leven inneemt. Ook dat er mensen zijn die teleurgesteld zijn vertrokken om nooit meer weer te keren, dat vind ik toch wel jammer. En natuurlijk de stukjes van Keesje die zo mooi de tijdgeest kan neerzetten. Enfin, ik heb lekker zitten lezen.
Maar nu moet er weer geschreven worden.

De Kopstoot is het clubblad van de hele vereniging, jong, oud, ouders, rustende leden dus ik hoop en verwacht dat ook zoveel mogelijk leden hun steentje bijdragen. Al schrijf je maar in twee zinnen wat je van de Kopstoot of Lekvogels vind of vond. Een anekdote of een leuke foto. Wellicht ideeën voor de toekomst of hoe denk je dat Lekvogels er over 25 jaar uitziet.
Je bijdragen kan je geven of mailen aan Maarten of aan mij. Zo sluiten we met elkaar weer een stukje Lekvogels geschiedenis af.

Oude vriend
Ze vallen meestal tegen als je ze herleest,
de boeken, die je ooit (figuurlijk) hebt verslonden,
want wat je daar ook vroeger mooi aan hebt gevonden,
dat blijkt dan op zijn hoogst inmiddels mooi gewéést.
En toch... Je pakt wel eens een bandje uit een kast,
blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen