LEXMOND – In zijn eerste weken bij Lekvogels bevalt het Martijn Verkerk uitstekend. “Dorpsclubs bevallen mij wel. Ik hou van het gemoedelijke”, aldus de Nieuwegeiner. “Als jeugdtrainer ben ik begonnen bij HSSC’61. Daarna ging ik naar Delta Sports in Houten, waar ik drie jaar het tweede elftal heb getraind. Dat is een vereniging met zo’n 1800 leden. Niet te vergelijken met een dorpsclub, waar iedereen elkaar kent. Het voetbal bij Delta Sports beviel wel, maar ik miste het gevoel van een kleine club.”
Via Ton Delfgou belandde Verkerk in Lexmond. “Hij is mijn oud-trainer en voormalig teamgenoot. Op zijn voorspraak ben ik begonnen als trainer van de JO19. Maar ik heb ook het tweede elftal getraind. Eén avond beide teams tegelijk en op de twee avonden daarna beide teams apart.”
Dat hij bij Lekvogels zou doorstromen naar de positie van hoofdtrainer, had Verkerk toen niet kunnen vermoeden. “Als jeugdtrainer heb ik zo’n beetje alles gehad tussen de Onder 13 en Onder 19. Uit het beter maken van die spelers haalde ik mijn voldoening”, aldus Verkerk. “Maar toen Ton wilde stoppen bij Lekvogels, zag hij in mij een geschikte opvolger. Hij heeft bij binnen de club aanbevolen voor de rol van hoofdtrainer en zo ben ik doorgestroomd. Uiteindelijk heb ik dat papiertje ook niet voor niets gehaald.”
Oplossing
Hij debuteert dan wel in een inmiddels bekende omgeving, tocht merkt Verkerk dat bij de functie van hoofdtrainer meer komt kijken dan bij een rol in de jeugd. “Er wordt meer aan je getrokken”, vertelt hij. Zijn er meer duidelijke veranderingen? “In het geval van personele problemen moet je echt op zoek naar een oplossing door te schuiven met spelers. In de jeugd was de oplossing vaak om een speler van een ander team in te zetten, maar nu moet je het binnen je eigen selectie oplossen.”
Verkerk zag in de voorbereiding dat de zin in het nieuwe seizoen enorm was. “Na anderhalf jaar zonder wedstrijden en met aangepaste trainingen, zie je de spelers opleven nu alles weer normaal begint te worden”, vertelt Verkerk. “Bij Lekvogels geldt de kantine ook als dorpshuis en andersom. Elkaar daar ontmoeten, dát hebben ze ook gemist.” Verkerk durft zich niet te wagen aan een voorspelling over de afloop van zijn eerste seizoen. “Na twee coronajaren is het moeilijk om een inschatting te maken. We staan er goed voor, maar ik weet niet of het lukt om mee te doen voor een periodetitel. Dat zou ik overigens wel graag willen doen, want het is goed om ergens voor te spelen en de derde klasse is een mooi niveau om naartoe te gaan. Daar zitten zoveel clubs uit de buurt bij elkaar, dan speel je bijna elke week een derby. Dat zijn de wedstrijden waar het publiek van geniet en waar je als speler wat harder voor loopt.”
Bron: VoetbalJournaal
